எங்கோ கேட்கும்
உன் குரல் அலைவரிசைக்கேற்ப
என் எழுத்துக்கள் வரிசையாய் அமர்கின்றன
உன் பனித்துளி
வியர்வை பார்க்கும்போது எந்தன்
பக்குவபடாத பைந்தமிழும் செம்மையாய் பதபடுகிறது
உன் வாழைப்பூ
விரல்களின் அசைவுகளால் எந்தன்
இதயத்தில் வார்த்தை விவசாயம் செய்கிறாய்
உன் இளகிய
இடையை காணும்போது எந்தன்
மூளை இடைவிடாது இலக்கியங்கள் படைக்கின்றன
உன் கருவிழியில்
மையல் கொண்ட எந்தன்
மனது கண்மையின் நிறத்தை சொல்கற்றையில் நிரப்புகின்றன
உன் கூரிய கண்
இமை மயிரைக்கண்டு எந்தன்
புத்தியும் பேனாவும் தம்மை கூர் தீட்டி கொள்கின்றன
உன் நீர் மலர்
பாதங்கள் படர்வதால் எந்தன்
பதங்களும் பலவிதமாய் பாமாலை அமைக்கின்றன
என் உதிரம்
அடர்ந்த உயிரின்
ஒவ்வொரு துளியும் கவிதையாய் பிறந்துவிட்டன...
நன்றி
ச.சக்திவேல்
nice da
ReplyDelete